Loon naar werken?

< Ga terug
25-11-2015
Met enige regelmaat wordt in procedures het standpunt ingenomen dat een betaling – bijvoorbeeld een ontslagvergoeding – geen loon is, omdat er geen verrichte arbeid tegenover staat. Zo ook onlangs in een procedure tot aan de Hoge Raad.
De zaak betrof een werknemer die met de werkgever een vaststellingsovereenkomst had gesloten om de financiële gevolgen van de beëindiging van zijn dienstbetrekking te regelen. In de vaststellingsovereenkomst staat onder meer dat de werkgever een bedrag van € 85.000 bruto opgenomen als vergoeding van immateriële schade. De werkgever heeft over dit bedrag loonbelasting/premie volksverzekeringen ingehouden. De werknemer gaat hiertegen in bezwaar en beroep, maar heeft zowel bij Hof Arnhem-Leeuwarden als de Hoge Raad geen succes. De Hoge Raad geeft aan dat voor de vraag of sprake is van loon uit dienstbetrekking van belang is of er een causaal verband is met de dienstbetrekking. Het gaat er dus niet om of de betaling een beloning vormt voor de verrichte arbeid. Van loon is dus – in beginsel – al sprake wanneer de betaling uit dienstbetrekking wordt genoten. Ook een vergoeding voor psychisch leed, dat inherent is aan de afwikkeling van de dienstbetrekking, behoort dus tot het loon. De Hoge Raad blijft dus de lijn hanteren dat de dienstbetrekking de bron van loon is, niet de arbeid.
Bron: HR 20-11-2015